Kontakt
Polityka prywatności

Nerwica, zaburzenia lękowe i ataki paniki

Leczenie nerwicy bez leków, zaburzenia lękowe i ataki paniki.

O mnie
- O blogu
Psychoterapia
Techniki relaksacyjne
Książki
Plan na wypadek ataku paniki

O mnie
- O blogu
Psychoterapia
Techniki relaksacyjne
Książki
Plan na wypadek ataku paniki
Kontakt
Polityka prywatności

Najnowsze wpisy

Giełda
Koronawirus
Uzdrowienie wewnętrznego dziecka
Lustra
Wirus z Chin

Zaobserwuj mnie

Przeczytaj koniecznie

Bajki terapeutyczne dla dorosłych

Najnowsze komentarze

Tomasz o Pranie mózgu a nerwica
Ewa o Pranie mózgu a nerwica
tomasz o Pranie mózgu a nerwica
Ewa o DDA a nerwica
Ania o DDA a nerwica

my i oni

Chorzy kontra zdrowi

modele matek

Relacja matka-dziecko

Instagram

ile_mnie_to_ja

Jadę na psychicznych oparach i bardzo, ale to BAR

Jadę na psychicznych oparach i bardzo, ale to BARDZO potrzebuję popatrzeć z dystansu na swoje życie. Chciałbym wyjechać w piękną okolicę, gdzie będą cudowne widoki i duża doza spokoju. Marzy mi się samotna podróż do wnętrza siebie, której nie mogę zrealizować w swoim domu, bo w nim zawsze ktoś jest. Nie mam żadnych preferencji odnośnie kierunku, chociaż gdyby to miało być więcej niż jakieś 200 km od Wrocławia, to byłoby super, żeby tam dojeżdżał pociąg, bo ja nie lubię długich tras samochodem. Ale to oczywiście nie jest decydujące, bo liczy się przede wszystkim wyjątkowa atmosfera i lokalizacja. 😀 Znacie jakieś bajeczne miejsca, w których można leczyć pokaleczoną duszę? 😘 Ponieważ to byłaby moja pierwsza samotna podróż od 24 lat, to chciałbym, żeby była wyjątkowa. Myślicie, że są takie miejsca w Polsce, gdzie jest szansa na zaspokojenie moich wyobrażeń? 🤔 Za każdą wskazówkę będę dozgonnie wdzięczna. 🤗

Jak byłam w podstawówce, to parę razy znalazła

Jak byłam w podstawówce, to parę razy znalazłam w skrzynce na listy adresowaną do mnie kopertę, w której był "łańcuszek szczęścia". Był to napisany odręcznie tekst, który należało w określonym czasie przepisać (też odręcznie) 7 razy i wysłać do 7 osób. Przerwanie łańcuszka groziło nieszczęściem, natomiast rozsyłanie go miało zapewniać powodzenie. Zawsze skrupulatnie i bez zbędnej zwłoki wypełniałam to zadanie. Listy były oczywiście anonimowe. Minęło trochę lat, pojawiły się pierwsze komputery, ale były jeszcze mało popularne. Niewiele osób miało pocztę elektroniczną. Pewnego dnia dostałam łańcuszek szczęścia do skrzynki mailowej. Już nie anonimowo, tylko od koleżanki. Miałam go wysłać chyba do 10 osób. Niewysłanie groziło niewyobrażalnymi nieszczęściami, więc nie brałam pod uwagę opcji, że tego nie zrobię. Wspaniałe było to, że tekstu nie trzeba było przepisywać. Ale za to w tamtym czasie znalezienie 10 prywatnych osób z mailem to był problem. Mi się udało. Jedną z nich był mój kuzyn. Jak on mnie zwymyślał! Że co ja sobie wyobrażam, że mu takie coś wysyłam. A co, jak on nie ma tylu znajomych, by im to wysłać?! Jak mogę zajmować się takim głupotami?! Że on sobie tego nie życzy! … No i strasznie mi się zrobiło wstyd. Od tamtej pory mam uraz do wszystkich łańcuszków (nie czytam, tylko od razu kasuję), ale też wyzwań, które są dla mnie taką ich nieco inną odmianą. Wiem, że te na IG niosą niekiedy jakieś przesłanie, ale do mnie to nie dociera. To nie moja bajka. Wprawdzie raz próbowałam ze zdjęciami z dzieciństwa, ale też potem byłam zła na siebie i te wszystkie dyskusje w głowie nie były warte chwili przyjemności przy pisaniu tamtego posta. Nic na to nie poradzę, że jestem takim sztywniakiem. Więc jeśli mnie sporadycznie w jakimś wyzwaniu uwzględniacie, to po pierwsze bardzo prawdopodobne będzie, że ja nie będę miała pojęcia, o co w nim chodzi. A po drugie, że w nim nie wezmę udziału. Nie bierzcie tego, proszę, osobiście. Ja po prostu jestem trochę dziwna. 🤗 A jak jest z Wami? Czy Wy lubicie te wyzwania? Czy raczej czujecie się zobowiązani wziąć w nich udział, bo nie wypada odmówić? 🤔
.
.
.
.
.
.
.
.#list #wyzwanie #szczęście #nieszczęście #wspomnienia #blog

Po wieczornym wpisie zabawna i pouczająca history

Po wieczornym wpisie zabawna i pouczająca historyjka, która mogłaby pewnie przydarzyć się niejednemu z nas. A mnie to na pewno! 😀 Uściski.
.
PS. U mnie dalej żywieniowy bunt. Jutro ogródkowe spotkanie z lekarką. Ciekawe, co powie na moją zmianę strategii. 😉🤔
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
#przypowieść #bajka #opowiadanie #kobieta #statek #szczęście #pośpiech #morał #radość #wolność

Coś we mnie pękło. Przez ostatnie dwa dni zacho

Coś we mnie pękło. Przez ostatnie dwa dni zachowywałam się jak alkoholik, który dorwał się do butelki. Planowałam, by wrzesień był u mnie miesiącem bez glutenu i nabiału. I wtedy dotarło do mnie, że co z tego, że ja się zdrowo odżywiam? Że dbam o prawidłową wagę? Skoro i tak mam podejrzane guzy na tarczycy? Najwyraźniej u mnie to nie działa! Czuję się ogłupiona tymi radami, co jeść, a czego unikać. Zamiast cieszyć się z posiłku, ja zastanawiam się, czy sobie nie zaszkodzę, jedząc zwykłe jajko! To jakaś paranoja! Chrzanię to! Wczoraj na kolację zjadłam chipsy i paluszki, a dzisiaj kilka kostek czekolady. Nie znam w swoim otoczeniu nikogo, kto by był tak zdyscyplinowany jedzeniowo, jak ja. I co z tego!? Inni piją, palą, nie zwracają uwagi na konserwanty i są zdrowi. A ja, jak idiotka, słucham rad ludzi mądrzejszych od siebie, ale u mnie to chyba nie działa! Jestem kompletnie skołowana. Po co ja się w ogóle dałam zbadać? Przecież żyłam sobie w spokoju! A teraz rozmyślam w kółko, jaki jest klucz do bycia zdrowym? Powoli wątpię, czy aż tak wiele zależy od jedzenia. Chyba dużo ważniejsze jest życie w zgodzie z samym sobą i umiejętność radzenia sobie ze stresem. 🤔 Tak więc ja się od wczoraj buntuję. Jestem jak pies zerwany z łańcucha. Ale jutro pewnie mi przejdzie. 😊 Może to wina księżyca? A może ja naprawdę za dużo myślę? Zamiast żyć, od lat piszę doktorat z życia. A przecież w głębi duszy wolałabym iść na bal. Tyle tylko, że już chyba dawno zapomniałam, jak się tańczy. Na szczęście, nigdy nie jest za późno, by sobie to przypomnieć. 😀 I tym optymistycznym akcentem zakończę te dzisiejsze, nieco smętne wywody. Jednak czekolada zdecydowanie mi nie służy. 😉 Dobrej nocy! 🤗
.
.
.
.
#niejesttakźlejakbymogłowynikaćzpostu #bunt #czas #kobieta #życie #przemyślenia #dieta #jedzenie #stres #dobranoc

Miałam pisać o śnie, a tymczasem, dzięki rekom

Miałam pisać o śnie, a tymczasem, dzięki rekomendacji i uprzejmości Marzeny @e_maszka, nadal czytam o tarczycy. Powiem Wam, że pierwsze strony książki nie zachęciły mnie jakoś szczególnie, bo teoria „wirusa tarczycy”, którym ma być wirus Epsteina-Barr (to ten on mononukleozy, czyli choroby pocałunków), jakoś do mnie nie przemawiała. Do tej pory zresztą nie wiem, czy jest prawdziwa, ale to nie jest dla mnie zbyt istotne. Bo mnie „kupiło” wyjaśnienie, jak powstają zwapnienia i wtedy poczułam, że NIC NIE DZIEJE SIĘ PRZYPADKIEM. W końcu wiem, co to takiego, bo nikt mi tego wcześniej nie wytłumaczył. Wiele rzeczy, o których przeczytałam w tej książce, mnie zdziwiło. Na przykład to, że lekarze podobno do tej pory nie znają do końca roli hormonów tarczycy w naszym organizmie. O ile dobrze zrozumiałam, to w ogóle nawet sama funkcja tarczycy nie jest do końca zbadana. Dziwne, biorąc pod uwagę, ile osób przyjmuje lekarstwa na tarczycę. To chyba takie trochę błądzenie we mgle? No i oczywiście tu od razu pojawia się wątpliwość, bo często powiązane jest to ze skutkami ubocznymi. Czyli nie zawsze jest to procedura całkowicie przyjazna dla naszego organizmu. Wracając do książki, to jestem zachwycona rozdziałem „Pokarmy, zioła i suplementy, które dobrze jest mieć w swojej diecie”. Już kombinuję, jak „wymienić” suplementy na żywność i cieszę się, że jednak mogę jeść brokuły. Jeszcze gruntowniej zgłębiam temat kiełków, bo okazuje się, że dla tarczycy oprócz rzeżuchy dobra jest rukola i że ją też da się kiełkować. A ponieważ książka ma także rozdział zawierający przepisy na dania wspomagające leczenie tarczycy, to możemy z niego korzystać w czasie kuracji, bez konieczności odkrywania na nowo Ameryki. Reasumując, zachęcam osoby, które mają problem z tarczycą i chorobami autoimmunologicznymi, by zapoznały się, o ile nie ze wszystkim, to przynajmniej z rozdziałami dotyczącymi odżywiania. Poczytajcie, przeanalizujcie, bo może odkryjecie coś dla siebie. A dla tych z Was, którzy czekają na sen, polecam wypróbować sposoby rekomendowane przez Martynę @nailsbymartynawalsall, czyli obejrzeć na YT filmik, jak zasypiają żołnierze albo zanurzyć się w czerń, co podobno działa błyskawicznie. 🤗

Pod wczorajszym postem nawiązała się mini dysku

Pod wczorajszym postem nawiązała się mini dyskusja o odrobaczaniu. Obiecałam Martynie @nailsbymartynawalsall, że wrzucę przepis na nalewkę przeciwpasożytniczą. Może ktoś z Was też zechce skorzystać. 😊 Macie w ogóle jakieś wypróbowane sposoby na pozbywanie się ewentualnych pasożytów? 🤔 Nie wiem, kto pamięta, ale ja kiedyś wrzucałam post o tym, że nasz nastrój może zależeć od rodzaju bakterii, które zasiedlają nasze jelita. To są dwa posty z 2018 roku: z 13.07 i z 23.09. Nawet chyba mi się udało dodać je do relacji. 😀💪 Jak macie czas, zerknijcie, bo tam jest trochę komentarzy. 😀 Uściski!
.
.
.
.
.
.
#książki #czytam #zdrowie #nalewka #przepis #nalewkilecznicze #medycynanaturalna

Zanim o spaniu, napiszę Wam „na gorąco”swoje

Zanim o spaniu, napiszę Wam „na gorąco”swoje jodowe refleksje. 12.8. zaczęłam, zgodnie z lekko zmodyfikowaną przez lekarkę procedurą z książki „Jod leczy”, suplementację magnezu, wit. C i B, cynku i selenu. Ponadto wcierałam codziennie określoną liczbę kropli płynu Lugola najpierw w piersi, bo to niby jakoś lepiej się wchłania, a po tygodniu jeszcze dodatkowo w brzuch. Każdy dzień zaczynałam od wypicia 1/4 łyżeczki soli kamiennej z wodą. Dzisiaj na razie przerwałam te działania, ponieważ nie tylko nie zauważyłam żadnej poprawy, ale zaczęłam się „dziwnie” czuć. Miałam wrażenie, jakby moja głowa zaczynała żyć swoim życiem. Bardzo tego nie lubię, bo wzbudza to we mnie niepokój. Trudno mi było się na czymkolwiek skoncentrować, nie tylko dlatego, że frapowało mnie to specyficzne uczucie, które mnie nachodziło wiele razy w ciągu dnia, ale dlatego, że byłam ogólnie jakaś taka skołowana. Ze względu na sól powinnam była więcej pić. To był dla mnie też problem, bo ja jestem z tych, co zwykle nie wypijają nawet rekomendowanej normy płynów. A teraz miałam pić jeszcze więcej. Do tego zauważyłam, że wzrósł mi apetyt, co też mi się nie podobało.☹️ Dzisiaj więc przerwa bez soli i suplementów. Czuję się wyśmienicie. Umysł mam jasny, a nie taki przymglony, jak ostatnie kilka dni. I zastanawiam się, z czego wynikał ten problem? 🤔Czy to skutki uboczne oczyszczania organizmu z bromu? Czy może te suplementy mi szkodzą, bo mój organizm nie jest nauczony do takich sztucznych rzeczy i się zbuntował? A może za mało piłam? Jodu nawet nie zaczęłam przyjmować doustnie, więc myślę, że to nie przez płyn Lugola. 🤔 Na razie odczekam kilka dni i się poobserwuję. Czytałam, że kiełki rzeżuchy mają dużo jodu, więc już nastawiłam. Poza tym może skorzystam z rady Eli @mojeulotnechwile w kwestii kelpu. 😊 Trochę żałuję, że tak wyszło, a raczej nie wyszło, bo robiłam sobie nadzieję. Ale trudno. Widocznie tak miało być. A żeby się oderwać od tego analizowania, przeczytam sobie jeszcze raz dzisiejszy post Marty @baronowa_von_sowa_marta i uznam, że to był naprawdę udany dzień. Nawet, jeśli był całkiem zwyczajny. 🤗 Spokojnej nocy! 💗
.
.
.
.
.#leczenie #jod #tarczyca #umysł #ciało #nadzieja #dobranoc

Zaczęłam ją przeglądać wczoraj przed snem i j

Zaczęłam ją przeglądać wczoraj przed snem i już po kilkunastu stronach miałam dylemat, czy iść spać, czy czytać dalej. 🤔 Autor nie tylko zna się na rzeczy, bo tematem zajmuje się od 20 lat, ale ma dar prostego przekazywania wiedzy i trafiania do tzw. przeciętnego człowieka. Oczywiście nie da się uniknąć fachowych terminów, ale są one bardzo przystępnie wytłumaczone. 😊 Kiedy dzisiaj rano otworzyłam oczy, to wiedziałam, DLACZEGO tak się stało. W sumie może ta wiedza nie jest nam jakoś szczególnie do życia potrzebna, ale już ta, JAK to się dzieje, że zasypiamy, to jak najbardziej. Bo po pierwsze będziemy mogli skorygować niewłaściwe zachowanie, które nam w tym przeszkadza, a po drugie może na przykład zrezygnujemy z leków, które nam, wbrew obietnicom reklamowym, wcale w zasypianiu nie pomagają. A ponieważ zaburzenia snu przyczyniają się do wszystkich najważniejszych zaburzeń psychicznych, w tym lęków i depresji, to warto się temu tematowi bliżej przyjrzeć. 😊 Ostrzegam, że jak mnie coś szczególnie zaciekawi, albo zadziwi, to mogę stać się nadaktywna postowo i zarzucić Was wiedzą. Ale na pewno nie będzie to wiedza bezużyteczna, więc liczę na to, że mi wybaczycie. 🤗
.
.
.
.
.
.
.
.
.#książka #wiedza #nauka #stres #ludzie #życie #psychika #czytam #bookstagram #bookstagrampl #polishbookstagram #omgbooks #booklover #kochamksiążki #czytambolubie #czytaniejestsexy #wydawnictwo #sen #lęki #depresja #zaburzeniapsychiczne #kot #kotek #koty #kociak

Nigdy nie miałam większych problemów ze snem, d

Nigdy nie miałam większych problemów ze snem, dopóki nie zaczęłam mieć ataków paniki. Wtedy pojawił się problem nocnych wybudzeń, podczas których podrywałam się gwałtownie i byłam przekonana, że teraz to NA PEWNO już umieram. Ponieważ towarzyszyło temu niewiarygodnie silne przerażenie, bardzo trudno było mi ponownie zasnąć. W efekcie doszło do sytuacji, w której bałam się nadchodzącej nocy, bo te wybudzenia były jeszcze straszniejsze, niż ataki paniki w ciągu dnia. Dużo wtedy czytałam o higienie snu i starałam się zapewnić sobie optymalne warunki do spania. Na szczęście ten zły czas się skończył, ale i tak czasem miewam problem z zaśnięciem. Wtedy przede wszystkim nie staram się zasnąć „na siłę”. Sen bowiem wymaga pełnego odprężenia. Jeśli zatem będziemy próbować ZMUSIĆ SIĘ do zaśnięcia, to wywołujemy napięcie w naszym organizmie, czyli ODDALAMY się od naszego celu. Dlatego musimy „udawać”, że wcale nie chcemy spać. I na przykład możemy sobie powiedzieć w duchu, że chcemy się tylko odprężyć i o czymś podumać (najlepiej, gdyby to nie były tematy, które nas niepokoją). Udajemy więc, że wcale nam się nie chce spać, a tym samym redukujemy napięcie związane z oczekiwaniem na sen i próbą „wypędzenia” bezsenności z naszego łóżka. I co się wtedy dzieje? … Zasypiamy. 😀 Najważniejsze, to żeby nie stresować się brakiem snu, a on sam nadejdzie. Pamiętajcie też, że istotne jest nie tyle, ile godzin śpimy, ale jakiej jakości jest nasz sen. Są ludzie, którzy potrzebują go więcej, inni mniej. Więc jeśli Wy śpicie mniej, niż Wasz partner, to jeszcze nic nie znaczy. Nie musicie się tym martwić. Bo istotne jest to, czy jesteśmy wypoczęci i zregenerowani. 😊 A jak jest u Was ze spaniem? Macie swoje sposoby na bezsenność? 🤔
.
.
.
.
.
.
.
.#sen #noc #atakpaniki #nerwica #stres #bezsenność #odprężenie #wypoczynek #czas #księżyc

Zdarza Wam się czasem narzekać, że Los sprzyja

Zdarza Wam się czasem narzekać, że Los sprzyja wszystkim innym, tylko nie Wam? Że mimo iż macie cały czas otwarte oczy, to i tak nie dostrzegacie żadnych szans, bo on Wam po prostu żadnych nie podsuwa? 🤔 Jeśli nachodzą Was takie myśli, to może problem nie leży wcale w braku „okazji”, tylko w tym, że szukacie w niewłaściwym miejscu? Czyli że, innymi słowy, patrzycie nie tam, gdzie trzeba i dlatego przegapiacie swoje szanse? 🤔 Wyobraźcie sobie, że koło Waszego domu jest łąka pełna kwiatów. Lubicie robić bukiety i chętnie tworzycie kompozycje z różnych roślin. Tylko że zawsze chodzicie w to samo miejsce. Po pewnym czasie kwiatów jest tam coraz mniej, aż w końcu nie ma żadnych. 🌸 Podobnie może być z naszymi życiowymi szansami. Być może tam, gdzie zwykle ich szukaliśmy, one już dawno się skończyły. Ale to wcale nie znaczy, że nie będzie ich gdzie indziej. Musimy tylko zmienić nawyk patrzenia ciągle w to samo miejsce. Jeśli udamy się w inną, mniej nam znaną część łąki, możemy znaleźć nowe rośliny. Czasem to nowe miejsce może nas trochę przerażać z tego powodu, że go nie znamy. Ale przecież ono może kryć wspaniałe możliwości! 😊 Podobnie jest w życiu: otwarcie się na nowe doświadczenia, na nowych ludzi, jest jak pójście w nieznany nam zakątek łąki. Jeśli się na to odważymy, to okaże się, że wokół jest pełno kwiatów, czyli szans, które Los dla nas tam zostawił. A one tylko czekają, by po nie sięgnąć! Jeśli zatem tam, gdzie uparcie spoglądamy, nie ma już nowych możliwości, to najpewniej jest to znak, że czas na NOWE. Jak myślicie? Ma to sens? 🤔
.
.
.
.
.
.
.#los #życie #kwiaty #hortensja #hortensje #ogród #wmoimogrodzie #przyroda #natura #rośliny #szansa #lęk #strach #odwaga #sens

Myślę, że ci z Was, którzy mają wrażenie, ż

Myślę, że ci z Was, którzy mają wrażenie, że terapie mówione, czyli opowiadanie o problemach (o ile w ogóle potrafią o tym komuś powiedzieć) i próba ich rozwiązania poprzez zmianę myślenia o nich, im nie pomagają, powinni spróbować uleczenia swojej duszy poprzez ciało. W kilku ostatnich postach pisałam o odmiennych „charakterach” naszych dwóch mózgów – mózgu limbicznego (czyli tego mózgu w mózgu) i mózgu korowego (czyli tego pofałdowanego). Metody, które Wam wymieniam poniżej, opisane są w książce na zdjęciu. Ale na pewno wiele informacji znajdziecie w internecie. (1) Podwyższanie zmienności rytmu serca i wprowadzanie go w stan koherencji – jest to połączenie ćwiczeń oddechowych z wizualizacją skupioną na sercu i praktyką wdzięczności. Koherencję rytmu serca można zmierzyć za pomocą oprogramowania komputerowego, co pozwala nam obserwować efekty naszych działań. Ale oczywiście można to ćwiczenie robić także samemu w domu, bo skutek odczujemy taki sam. (2) Odczulanie z zastosowaniem ruchu gałek ocznych oraz przeformułowanie negatywnych schematów poznawczych (EMDR). (3) Regulowanie zegara biologicznego - ponieważ światło wpływa bezpośrednio na niektóre podstawowe funkcje mózgu emocjonalnego, a nawet je nadzoruje, dlatego symulowanie naturalnego świtu może być nadzwyczaj skuteczne w leczeniu objawów zimowego osłabienia, połączonych z sezonową depresją. Chodzi o to, żeby to nie budzik nas wybudzał, bo często przerywa marzenie senne, zanim ono się naturalnie samo zakończy, a urządzenie zwane symulatorem świtu. (4) Akupunktura – wg medycyny tybetańskiej smutek, utrata wiary w siebie, poczucie winy, brak odczuwania przyjemności, to wszystko są psychiczne oznaki problemu fizycznego i można je leczyć stymulując igłami różne punkty na ciele, by zrównoważyć energię i związki między naszymi organami. (5) Odżywianie mózgu emocjonalnego - kwasy tłuszczowe omega-3. (cd. w komentarzu poniżej)

Być może uznacie, że głowa, której szalone ko

Być może uznacie, że głowa, której szalone konie, o których dzisiaj w komentarzu wspomniała Monika @self_made_woman_1, natychmiast skojarzyły się ze ślimakiem, ma jeszcze wiele pracy przed sobą. I na pewno będziecie mieli rację. Wcale się nie obrażę, bo przecież nasze istnienie polega właśnie na tym, by STALE DOSKONALIĆ SZTUKĘ ŻYCIA. Więc ja staram się, może nieudolnie, ale mimo wszystko wytrwale, to robić i stąd wiem, że przede mną i moją głową jeszcze wiele pracy.😉 Oczywiście ślimaki i konie różni wszystko: od wyglądu i gabarytów po temperament, ale za to doskonale nadają się, by przekazać pewną myśl. Otóż wydaje mi się, że jeżeli nasze emocje bywają szalone, to jak długo nie działają na oślep, czyli nie są jak spłoszone konie, tratujące wzajemnie siebie i wszystko wokół, by w końcu w amoku wpaść w przepaść, tylko są jak konie, które z pięknie rozwianą grzywą pędzą ku wolności lub po zwycięstwo, to jest to jeden z najwspanialszych stanów, jakich możemy doświadczyć. Bo przecież życie bez emocji, które czynią nas szczęśliwymi i spełnionymi ludźmi, jest pozbawione uroku. A co ma do tego ślimak? 🤔 Otóż przyszło mi do głowy takie porównanie, że ci, u których emocje zagłuszają rozum, są jak ślimaki, które nie wychodzą ze swoich domków. Natomiast ci, u których to rozum knebluje emocje, są jak ślimaki, które wprawdzie nie siedzą w skorupie, ale też utknęły w miejscu, bo im z kolei brak tego emocjonalnego paliwa, które pcha nas do przodu. Natomiast równowaga i harmonia wyrażałyby się tym, co doskonale ilustruje dzisiejsze zdjęcie, czyli wytrwałym dążeniem do celu i pewną ciekawością świata: co też jest dalej za linią naszego horyzontu? Jak długo lęk nie będzie nas zatrzymywał w domu, a nasz mózg będzie wywoływał w nas pragnienia i dawał nam wewnętrzną siłę i motywację do ich realizacji, to nasze życie będzie szczęśliwe.😊 W programach do obróbki zdjęć są takie suwaki, którymi możemy zmieniać kolory. Sami wiecie, że często zbyt mocne ich przesunięcie zarówno w jedną, jak i drugą stronę sprawia, że nasz obraz staje się okropny. A tego przecież nie chcemy. Dlatego stańmy się najdoskonalszymi rzemieślnikami, a naszym rzemiosłem niech będzie sztuka życia.(cd.poniżej)

Jak już wiecie, kiedy nasze emocje są przesadnie

Jak już wiecie, kiedy nasze emocje są przesadnie nasilone i nas ograniczają, nie pozwalając realizować naszych marzeń, to problemem może być zbytnia dominacja starszego ewolucyjnie mózgu emocjonalnego nad młodszym - rozumnym. I wtedy w sytuacji, w której POCZUJEMY, że coś jest nie tak, to NIE będzie WAŻNE, co nam podpowiada rozum, ponieważ my intensywne emocje zawsze potraktujemy jako DOWÓD, że oto NADCHODZI KATASTROFA. Kto miał ataki paniki, to doskonale wie, co mam na myśli. Bo co z tego, że do tej pory nigdy nie umarliśmy? Ten argument uznajemy tylko, jak jest spokój. Ale jak nas ogarnia lęk, to ta silna emocja bez trudu zagłusza każdą myśl, która próbuje nas uspokoić. Na przykład „Nie bój się" czy też "Nic złego się nie dzieje.” I jaki jest tego efekt, to wiadomo.☹️ A przecież, gdyby się nad tym logicznie zastanowić, to to jest kompletnie niedorzeczne! Nie można bowiem na podstawie emocji wyciągać wniosku na temat przyczyny! A jednak często tak robimy i tym samym utrwalamy ten negatywny wzorzec, powstrzymując się od różnych działań, które mogłyby nasze życie uczynić bardziej szczęśliwym. 🧠 Ale niektóre osoby mają problem odwrotny: u nich to emocje są zagłuszane przez rozum. Wyobraźcie sobie, jak trudno jest na przykład dokonywać wyborów, jeśli nie odczuwamy wewnętrznych priorytetów. 🤔 Takie odcięcie od własnych uczuć może być skutkiem wpajanego nam w dzieciństwie przeświadczenia o braku akceptacji dla pewnych emocji i w związku z tym ich nadmiernej kontroli. Stajemy się perfekcjonistami w emocjonalnym zagłuszaniu siebie samych. Ten brak łączności i współpracy pomiędzy naszymi dwoma mózgami powoduje, że nie dostrzegamy emocjonalnych sygnałów alarmowych. To właśnie dlatego trwamy w toksycznych związkach lub znienawidzonej pracy, bo zawsze znajdziemy tysiące powodów, dla których powinniśmy kontynuować naszą udrękę. Problem w tym, że nawet jak udajemy, że tego nie widzimy, to nasze zmartwienie wcale nie zniknie. A ponieważ to właśnie CIAŁO STANOWI GŁÓWNY OBSZAR DZIAŁANIA MÓZGU EMOCJONALNEGO, to ta sytuacja ujawni się w dolegliwościach fizycznych, czyli chorobach wywołanych przez stres. (cd. poniżej)

Życie każdego z nas jest opowieścią. Codzienni

Życie każdego z nas jest opowieścią. Codziennie dodajemy do niej nowe rozdziały. Każde wydarzenie zostawia swój własny ślad w naszym umyśle. Niektóre działają na niego jak balsam, a inne są jak rylec, który brutalnie narusza naszą delikatną psychikę. Tak dzieje się od pierwszej chwili naszego przyjścia na ten świat. Wydarzenia, które my (subiektywnie) odbieramy jako szczególnie traumatyczne, bo towarzyszyły im gwałtowne i trudne do zniesienia emocje, są w stanie praktycznie od razu tak mocno wpłynąć na nas, że zaczynamy się inaczej zachowywać. Ja nie od razu byłam przewrażliwioną i neurotyczną matką. Stało się to dopiero po tym, jak moja córka o mało nie utonęła na moich oczach. Wpadła do basenu na plaży w Międzyzdrojach. Pomimo że widziałam, jak to się zadziało, to nie zareagowałam, bo pomyślałam, że ona zaraz sama wyjdzie. Ten basen wyglądał na taki, co ma głębokość piaskownicy. Tymczasem to nie był żaden brodzik, tylko jego większa część była wkopana w piach, dlatego nie było jej widać. To zdarzenie nadal wywołuje we mnie głębokie poruszenie, pomimo że działo się to ponad 20 lat temu.☹️ Jaki to miało skutek psychiczny dla mnie? Musiałam zmierzyć się z ogromnym poczuciem winy. Nie spełniłam swojego obowiązku jako matka, bo moja czujność zawiodła. Trudno było mi znaleźć racjonalne argumenty na wytłumaczenie tego, co się stało, bo ich nie było! Gwałtowne emocje zalały mnie dokładnie tak, jak woda moją córkę. Tonęłam w nich. I nawet kiedy córka była już bezpieczna, ja w jednej chwili z racjonalnej matki stałam się nadwrażliwą. Mój mózg NIE WRÓCIŁ do normalnego trybu pracy. Ponieważ raz zawiódł, to chyba postanowił, że JUŻ NIGDY do tego nie dopuści. Zaczął zachowywać się jak nadgorliwy strażnik i ostrzegał mnie praktycznie cały czas, bo przecież ZAWSZE mogło zdarzyć się coś złego. Non stop uruchamiał w mojej głowie alarm, żeby nie przegapić żadnego zagrożenia. Byłam jak skaner, czujna i skoncentrowana na otoczeniu. Do tego wybiegałam myślami w przyszłość, by nas na pewno zabezpieczyć przed wszystkim, co mi przyszło do głowy. A mój mózg emocjonalny się bardzo starał i usłużnie podsuwał mi różne opcje. Z upływem czasu stawał się w tym coraz lepszy.(cd.w komentarzu)

Wyobraźcie sobie, że macie taką moc, by Wasze m

Wyobraźcie sobie, że macie taką moc, by Wasze marzenia się spełniały. Pomyślcie o czymś, czego pragniecie. Poczujcie to wspaniałe uczucie, jakie Was ogarnia, kiedy oczyma duszy widzicie, że to „coś” się ziściło. I zanim przeczytacie kolejne zdanie, pozwólcie sobie przynajmniej przez chwilę delektować się tą radością, bo to przecież bardzo przyjemny, aczkolwiek ulotny, stan. 😊 … Dlaczego tak jest? Dlaczego nie realizujemy swoich marzeń, pomimo że często jest to w zasięgu naszych możliwości? 🤔 Żeby to zrozumieć, musimy wrócić do naszych dwóch mózgów. Za odczuwanie tego PRAGNIENIA, by zrealizować swoje marzenie, odpowiedzialny jest mózg emocjonalny. Ale za DZIAŁANIE, które nas przybliży do celu, odpowiada mózg „rozumny”. Jeśli oba mózgi będą umiały się dogadać, to ich „właściciel” będzie szczęściarzem, bo zamiast wojny w głowie, będzie mógł cieszyć się wewnętrzną harmonią i dobrym samopoczuciem. Jego mózg emocjonalny będzie czuwał gdzieś w tle, jak doskonały, ale nie nadgorliwy stróż i włączał alarm tylko wtedy, kiedy będzie jakieś niebezpieczeństwo. Musicie jednak wiedzieć, że jak on ten alarm już włączy, to jest w pewnym senie jak tryskacz przeciwpożarowy – od razu leje się woda. Mózg emocjonalny ma bowiem taką „moc”, że przerywa aktywność mózgu rozumnego i „każe” mu skupić się na tym, co UZNAJE za zagrożenie (albo korzyść). Można powiedzieć, że „wyłącza” myślenie, a człowiek wtedy kieruje się odruchami czy instynktem, zamiast rozumem. Jeżeli więc u kogoś dochodzi do zachwiania równowagi pomiędzy jego dwoma mózgami i mózg rozumny traci kontrolę na myślami, ludzie nie są w stanie przejść od marzeń do ich realizacji, bo SĄ TERRORYZOWANI PRZEZ WŁASNE EMOCJE. Tak dzieje się na przykład podczas napadów paniki, ale także po doznaniu poważnego szoku, jakim może być gwałt bądź inne dramatyczne przeżycie. Ale może być też na odwrót: mózg rozumny może przejąć kontrolę nad emocjami. Wtedy też nie ma harmonii. Ale jak do tego dochodzi? 🤔
.
.
.
.
.
.#mózg #emocje #ciało #zdrowiepsychiczne #psychika #zdrowie #rozum #umysł #uczucia #kwiaty #przyroda #myśli #równowagapsychiczna #ludzie #głowa #nerwica #psychologia #dusza #napadpaniki #panika #marzenia #radość #róże

Follow on Instagram

Kontakt

Jeśli masz ochotę do mnie napisać, możesz wysłać mi wiadomość na adres ewa@ilemnietoja.pl.

Opis mojej choroby

Ataki paniki i agorafobia

spis treści

Asertywność (4)
Bajki terapeutyczne (48)
Książki (42)
- Książki do psychoterapii (13)
- Książki pozostałe (29)
Luźne rozważania (73)
Moje doświadczenia z nerwicą (21)
Mózg (17)
- BDNF (6)
Odżywianie (7)
Praktyczne rady (51)
Śmierć (3)
Trochę wiedzy teoretycznej (3)
Umysł (6)

biblioterapia

Zestawienie książek, które pomogą Ci uporać się z różnymi problemami psychicznymi

Napad paniki

Czego się boimy podczas napadu paniki?

koniec ataków paniki

Kiedy się skończą ataki paniki?

Archiwum wpisów

Archiwum wpisów

2020 ilemnietoja ©

Ashe Motyw przez WP Royal.

Na tej stronie używamy plików cookie Google, by móc świadczyć Ci usługi, personalizować reklamy i analizować ruch. Informacje o tym, jak korzystasz z tej strony, są udostępniane Google. Korzystając z niej, zgadzasz się na to.