Ataki paniki i agorafobia: opis mojego przypadku
Pierwszy atak paniki Ataki paniki i agorafobia zaczęły się u mnie w maju 2010 roku. Pierwszy atak paniki był przeżyciem strasznym i całkowicie niespodziewanym. Nie wiedziałam, że coś takiego w ogóle istnieje! Byłam na zakupach w centrum handlowym i nagle poczułam kłucie z lewej strony klatki piersiowej, a zaraz potem jakby drętwienie lewej ręki. Od dołu brzucha w kierunku czubka głowy przetoczyła się dziwna fala – mieszanka gorąca i niepokoju. Zaczęłam dygotać, a serce waliło mi jak oszalałe. Nie wiem, czy było to widać na zewnątrz, ale w środku wszystko mi drżało. Myślałam, że umieram. Nie umiałam tego opanować. Nie pomogło wyjście na świeże na powietrze. Na moją prośbę ochrona…
W emocjonalnej kapsule
Wyrzuty sumienia Muszę przyznać, że w stosunku do mojej matki “okopałam się” emocjonalnie. Jestem zamknięta w szklanej kapsule. Wszystko widzę i słyszę, ale nie można mnie dotknąć. To wygodna pozycja, ale wcale nie idealna. Mogę udawać, że nie ma to dla mnie znaczenia. Że ten chłodny dystans, który od lat utrzymuję, mi odpowiada. Ale to nie do końca prawda. Od czasu do czasu bowiem do kapsuły wkrada się maleńki Wyrzut Sumienia. Próbuje mnie zaszantażować stwierdzeniami w rodzaju: “Jesteś złą córką”, “Przecież ona cię urodziła”, “Przecież już jest stara, powinnaś jej wybaczyć”. I tym podobne. Niestety, on (ten Wyrzut Sumienia) ma małe szanse, by cokolwiek zmienić w moim zachowaniu. On od…
